bzu

Otóż tak.
Wszystko sie zesrało.
Nie będe jutro we Włoszech, bo mam zaliczenie którego nie mogę opuścić, bo przeszłoby na wrzesień, czego z całych mych sił próbuję uniknąć przez całe studia. Dobrze że przez jakiś tydzień miałam na co czekać, zawsze to tydzień mniej odrętwienia.

Nici też z erazmusa, przynajmniej od jesieni, bo Moja Jedyna Koleżanka sie rozmyśliła, powiedziała że woli na wiosnę, bo cieplej. Już ja widze jak w Wilnie robi sie wiosna w LUTYM:/ Póki co mamy maj i jest 10 stopni, tutaj, bardziej na południe. Powiecie, aleś ty gupia, samej było się podawać! A ja sama nie umiem, mimo wszechantypatii do ludzkości, potrzeba mi kogoś. Skoro chłop byłby daleko, a podusia obca w obcej poszewce, to kogo na boga miałabym w chwilach słabości obdarzać swemi łzami! Nie każdy jest Ulą. Nie krzyczcie, tylko pocieszcie. A może faktycznie wiosna to lepszy pomysł. Tak czy inaczej wpadłam dziś w wielki smutny marazm. Sprzyja mu pogoda, chociaż gdyby było słonecznie, to miałabym wyrzuty sumienia z powodu gnicia. I myślałabym o tym, że idzie lato, a ja na lato nie mam żadnych planów i to jest straszliwość, STRASZLIWOOOOŚĆ! Jeszcze przez erą erazmusa planowałam pracę w Wawie, potem nastała era wiadoma i wakacje skurczyły się do jakiegoś miesiąca, bo tam trzeba być wcześniej, bo mam w lipcu obóz naukowy (badania rynkuuu takie tam) no a miesiąc wakacji to akurat, na leżenie w trawie jedzneie czereśni machanie kapeluszem i beirut w słuchawkach. Więc teraz od nowa musze sobie układać w głowie. Szukać pracy, szukać wakacji, bo gdzieś pojechać trzeba.

Czuje się najsamusieńteńką osobą na świecie, czasami. Która w dodatku mówi do siebie, tak jakby kurde bloga pisała za pomocą myśli, co nie byłoby takie głupie. Nie byłoby przerw w notowaniu.

Nienawidze organizacji. Nienawidze nie wiedzieć. Nienawidze żyć nieteraz. Nawet jedzenie nie pomaga. Czekolada wróciła do menu, ale skoro ma padać do września deszcz a od września śnieg to chyba nie ma wielkiego znaczenia, że fałda.

Nawet na tapecie w moim nowym DZIAŁAJĄCYM! telefonie ktory nie robi zzzzzzyt zyt zyt nawet gdy wypatroszę go z baterii i pozwala rozmówcy dokończyć myśl, i nie ma wiszących kawałków plastiku. Nie jest tez może śliczny wzorzysty i dziewczęcy jak poprzedni, ale DZIAŁA, no więc na tapecie w tymże mam smutnego psa.

Jednakże aby nie zabrzmieć jakoś tak ogólnie wisielczo, bo to też nie całkiem w mojej naturze jest zadomowione, przedstawię miłe rzeczy. Pierwszą jest na przykład to, że mam ów wspomniany telefon. Mogłabym dzwonić do przeróżnych ludzi, opowiadać ciekawostki będąc tylko odrobinkę przerażona rakiem mózgu spowodowanym promieniowaniem, jednak nie dzwonię, bo w sumie nima do kogo. No ale moge. Dalej, zaliczyłam jeden z przedmiotów, wspominane już pare razy lEKTURKI, przeczytane, wyuczone, zaliczone. To mnie rozkręciło książkowo. I tu płynnie przejdę do następnej miłej kwestii. Wczoraj bite dwie godziny siedziałam na słońcu, przeczytałam 'dziewczynę z pomarańczami', opaliłam pół uda, otrzepałam się z setki robaczków które nieśmiało lądowały raz za razem na mnie lub na książce. Byłam świadkiem zwalenia się dziesięciolatki z roweru i jakichś trzystu lekcji jazdy na rowerze prowadzonych przez tatusiów mamusie i babcie. Było mi gorąco! To takie niezwykłe.

I nie to, że się nic nie działo. Byliśmy w kinie na 'whatever works', które oglądałam już jako ten złodziejaszek z rodzicami ściągnięte z internetu jakiś miesiąc temu. Oba razy przecudowne. To zdecydowanie mój najnajnajulubieńszy reżyser. Będę płakać jak umrze.

Jako że trwają juwenalia, byliśmy również na, póki co, dwóch koncertach, t.love i myslowitz, ale chyba jestem za stara na takie ymprezy. Do tej pory mam zmęczone stopy, raz sie potwornie upociłam, drugi raz zmarzłam. Nie lubie piwa perła z 'SOKIEM' i obleśnych ryczących śmierdziaków jedzących zapiekanki i palących mi nad głową jakieś smoluchy. Być może oznacza to sztywność dupy! Dla mnie koncert to muzyka którą przekocham i która mnie calutką porywa. No ok, sztywność dupy i rezerwa do braci studenckiej.

Coś jeszcze napewno miałam napisać, ale że nie pamiętam, to dodam po prostu zdjęcia. Fasolka z marchewką i curry zamiast tajemniczego i niedostępnego colombo, przepis tutaj, oraz pancakes herbu pełne ziarno z pomarańczą i resztką syropu klonowego. Zawsze robie zdjęcie za późno i syrop wsiąka. Cóż, może kiedyś się nam uda.



Liczę na jakieś rozumne słowa pociechy, chociaż świadomość mam że marudze. Jako rasowy Polak uważam, że to wina pogody. Ide jeść zupe i czekolade. Miłego dzisiaj i jutro, pojutrze i popojutrze!

Edit: znalazłam kogoś komu jest też gównianie. Ide spróbować się uczłowieczać.