bzu

No i prosze, mamy panią jesień.
Pani jesień powoduje zapuszczenie blogowe. Wystawienie paluchów spod koca grozi ich zasinieniem z zimna i nie odbywa się w żadnym innym celu niż ujęcie w dłonie dużej zielonej herbaty. Widać różnicę między wewnątrz i na zewnątrz, tu jest pomarańczowo i no powiedzmy że obiektywnie jednak ciepło, a tam wicher woda i granat. Gumowe kozaki to jedyne buty jakie się należycie sprawują, mimo że lustrowane od góry do dołu przez przeróżne uliczne kobiety, bo jak to, gumowy kozak? Wyciągnęłam już wór z czapkami i szalikami, a termofor przydaje się coraz częściej, już nie otworom usznym, ale wszelkim zimnym częściom ciała w których krew nieżwawa. Pogoda jest wprost zabójcza dla parasoli, jeden z nich złamał kręgosłup w trzeciej minucie spaceru :[ Na dworze czasem dobrze pachnie, tak jak początek roku szkolnego i nowe zeszyty i kredki i tenisówki i liście. Można zrobić wreszcie wielką zapiekankę ziemniakową, albo gorącą zupe, kakao pić na umór, spać normalnie. Jesień to DOBRO.
Najlepsze jedzenie jest żółte. Gruszki. Fasolka jeszcze. Kurki. Jabłka o wdzięcznej nazwie dżems, które poleciła mi cała kolejka ubereconych kobiecin dzierżących owe złocistości w spracowanych rękach, że dobre, takie soczyste, no jak to dżemsik! Jesień to dobro.

No i ta zabawa w lubienie... ja w sumie dużo lubie, to takie nieoryginalne. No co można napisać, jakieś frazesy że kocięta i gotować i papieża? Lubie na przykład jak samochody się rozjeżdżają na boki żeby karetka mogła przejechać. Jak w jakimś samochodowym balecie. Lubię pod światło mrużyć oczy i oglądać różne paprochy i robaczki latające w tę i nazad, albo tęcze i powiększenie własnych włosów odbijające się w okularach. Lubię przypominać sobie różności z czasów szczenięcych, np to że mucha latająca pod sufitem chce coś powiedzieć i 'wylatuje' litery i słowa, albo że człowiek umiera, jak wyczerpie takie pykanie które słyszy w uszach podczas ziewania. Lubie pieczołowicie czyścić patyczkiem do szaszłyków różne zakamarki, np klawiaturę z farfocli, okruchów i innych dziwności. Lubie czytać zwykłe blogi ludzi którzy nie wiedzą że istnieję. Lubie chodzić do lekarzy i oglądać ludzi w poczekalniach. Lubie zakrzywiać stopy do środka ale wiem że mi nie wolno. Lubie patrzeć na ładne kobiety i wyobrażać sobie że mają życie jak z serialu, fajniejsze niż moje. Lubię patrzeć na miłych staruszków. Lubię chichotać w autobusie. Jest dziesięć?

W ramach ufocenia niewyraźna (bo ręce mi drżały ze strachu czy to aby nie zabójczy trujak i czy nie strace małżonka!] kurka na dowód mojego pierwszego w życiu kuchennego obcowania z grzybem, to nic że mycie tych żółtych śliczności zajęło mi 40 minut, bo każdziutką musiałam bez użycia szczoteczki ani innych narzędzi pozbawić czarnych okruchów ziemi. Mój nowy syrop klonowy od tatusia z Kanady. Tak, moi różni tatusiowie żyją w różnych krajach;) Tabbouleh z kuskusem który okazuje się być bardziej makaronem niż kaszą, jak mi dziś powiedziało 'Jak to jest zrobione?'. Aha, i muffinka sernikobrowniesowa z malinami, będąca ideałem, czyli zupełnym przeciwieństwem tego, co dziś stworzyłam na deser: miała być szarlotka sypana, czyli szklanka mąki+kaszy manny mannej+cukru a między sypkie warstwy jablo, a na całość plasterki masła, które to po roztopieniu miały razem z sokiem z owoców zamienić prochy w pyszniutkie ciasto. Zamiast jednak rozpływającej się cudowności powstał przedziwny twór składający się z połowy blachy mącznokaszowocukrzanego bieluśkiego proszku a na tym owszem jabłka i owszem jedna warstwa ciasta. Masło chcąc nie chcąc nie dopłynęło więc do dna. Więc przyznaję się do sromoty i porażki.





Lubię planować naszą wycieczkę do Paryża :> Wakacje dopiero się zaczną!