bzu

Kiedy oglądam inne cudze fajne blogi to czuje w zasadzie tylko ZAZDROŚĆ i serce me wyrywa sie z piersi by tylko dobiec do okna, skoczyć i robiąc 'łuuuuu.....splasz!' nic nie czuć.
(teraz będzie użalanie się razy tysiąc nad swym nudnym losem bo dziś jest zły dzień bo jakkiś durny PAJAC obudził nas o 9 rano odsniezając BALKON, tak kurna, balkon, szorując łopatą po betonie a potem waląc o żelazne barierki, i tak przez godzine. dzwięk jakby jakiś perkusista amator miał doła a nasza ściana miała dziury;/ ja nie wiem, sezon GRYLOWY czy co!?!? party se zrobi!? nie ogarniam, nienawidze, a co gorsza nie wiem kogo bo nie wiem czy z gory czy z dołu, a spadającego śniegu nie wypatrywaliśmy)
Nic nie umiem, nie umiem pisać, czytać też nie umiem bo nie czytam odkąd cywilizacja wynalazła komputery, nie umiem mówić widocznie, bo często jak mówie do jakichś przypadkowych-lasek-z-roku-do-których-wypada-powiedzieć-słowo-w-kolejce-do-ksera to mam wrażenie że nie rozumieją. Nie umiem też mówić po angielsku na tyle żeby wyjechać i rzucić w diabły wszystko i turlać się w jakimś dobrych mądrych krainach. Bogu dzięki że na uczelni jest jedna osoba i w domu jedna i na necie jedna osoba to razem trzy, z którymi da rade sie dogadać poza własną rodziną. Nie umiem robić zdjęć bo mam za ciemny obiektyw - złej baletnicy sratata - i mieszkam w brzydkim kraju pełnym brzydkich ludzi, kraju w którym słońce nie wschodzi przez pół roku a nie jest to niestety skandynawia. Nie umiem chodzić bo wczoraj w dzikim skoku na małża potwornie uraziłam się w chory palec, co spowodowało jęki szlochy i pozycję embrionalną.
Nic nie umim.
Żałość.
Tak, Ula, to wszystko Twoja wina!

A to co umiem, można określić słowem: mogę.
Na dworze burza śnieżna i kasza na ulicach, a ja moge siedzieć cały dzień w domu i pić gorącą herbate i kakao, leżakować w gniazdku uplecionym z kołdry, dwóch koców i ośmiu poduszek, jeść minikitkaty, ogladać tv czytać (taaa) i netować. A wieczorem zrobie zimową wersje minestrone. Lalala.
W ramach uzdjęciowienia notki niespełna dwuletnia ja w czerwonych okrągłych okularkach pałaszująca twarróg na golasa. Urodziłam się z miłością do jedzenia we krwi!

AHa, może wieczorem, a możenie, stworze chyba podsumowanie roku poprzedniego, bo nie był on tak nudny jak mogłabym sie po sobie spodziewać, tak w ramach chwalenia:P