bzu

Ostatnia sobota ferii. Druga sobota ferii. Od siedmiu godzin zmuszam się do napisania choćby słowa na temat jądra ciemności. Te cierpienia niewarte są pieniędzy jakie otrzymam, bo i tak będę musiała wydać je na paskudnie wysokie rachunki zabijajace mnie w tym miesiącu. Gotuje pomidorową, ruda zupa z kawałkami kurczaka, marchewką, ryżem i koperkiem, mieszkanie pachnie jak przedszkole. Na świecie burza śnieżna, w domu żółto ciepło i kawa w filiżanie (to nie kubek, prosze, uwierzcie mi...). Od momentu przywleczenia do domu, nie mogę od niej odkleić ust. Wypustki masujące robią swoje ;>

Ostatnia soboto ferii. Pozwól mi napisać te trzy strony, no dzisiaj chociaż dwie. Przegrzebuje się przez literaturę podmiotu przedmiotu i wymiotu, to najlżejsza praca. Nie umiem formułować zdań dla dorosłych. Szukam w internecie kogoś, kto sprzeda mi diane mini z fleszem, marze o niej i śnię, a jest za droga by ot tak ją sobie dostać. Nie mogę przestać wzdychać. Oh boże jezu, czemu ja zawsze coś musze.

Męty niziny i doły społeczne drą sie na klatce schodowej, w mieszkaniu nade mną i w mieszkaniu pode mną. Nie sprzyja to procesowi tworzenia, jak widać. Nie bawi mnie już gossip girl, nadal bawi mnie the office. Jak bardzo trzeba się nastękać żeby urodzić trzy strony a cztery maszynopisu. Na deser zrobię galaretki truskawkowe obtaczane w cukrze. Będę długo i pracowicie tłukła kryształ w moździerzu aż stanie się pyłem, aż nic innego do roboty nie zostanie jak tylko siąść i pisać o josephie conradzie i jego polskich korzeniach. Polski korzeń to pietruszka, a nie każden jeden pisarz, kurcze blade!



Godzinę szukaj zdjęcia, no przecież nie weźmiesz się do roboty, a wakacje wspominać tak miło, zwłaszcza gdy śnieg na zewnątrz pokrywa psie kupy nie dość cieniutką warstwą by je unicestwić, a na tyle grubą by zamoczyć buty. Niech będzie moja poziomka, którą kupilam w paryżu, której wszyscy dotykają i mówią: oh jaka ładna truskawka, moge dotknąć? Ślepi niczym świeże kocię.